​

De osteopathie gaat uit van de holistische gedachte dat het menselijk lichaam een eenheid is. Alle structuren zijn via de spierketens, het zenuwstelsel, de bloed- en de lymfecirculatie met elkaar verbonden. De osteopaat zal de patiënt dan ook in zijn totaliteit benaderen. Osteopathie baseert zich hierbij op de anatomie, fysiologie, neurologie, pathologie..De osteopaat zal het probleem bij de oorzaak trachten aan te pakken. Vaak ligt de oorzaak van de klacht niet op de plaats waar de pijn wordt waargenomen. Zo kan bv. Een bewegingsbeperking van de 5de dorsale rugwervel via druk op de omliggende zenuwen naast rugpijn ook maagirritatie en/of verteringsproblemen veroorzaken.

 

Een osteopaat onderzoekt dus niet alleen de regio waarin de klacht optreedt, maar het hele lichaam en gaat aan het werk daar waar hij de oorzaak aantreft, uitgaande van 3 systemen.

​

 

1. Pariëtaal systeem: het bewegingsapparaat, gevormd door botten, spieren, pezen, gewrichten, wervels etc.

2. Visceraal systeem: de inwendige organen met hun bloedvaten, lymfevaten en zenuwen

3. Cranio-sacraal systeem: de schedel en wervelkolom met daarin het hersenvocht, de vliezen en het zenuwstelsel

 

De osteopaat richt zich steeds op de drie genoemde systemen want bewegingsvermindering in één van die systemen kan steeds de andere systemen beïnvloeden. Osteopathie is meer dan alleen de behandeling van de wervelkolom en de gewrichten: ook spieren, organen, zenuwstelsel en bloedvaten worden in de behandeling betrokken. De osteopaat benadert de mens als één geheel waarbij de wederzijdse interacties tussen de 3 grote systemen centraal staan. Op deze manier heeft een osteopathische behandeling effect op verschillende aspecten van het lichaam en kan een oplossing geboden worden voor diverse klachten.